Szkoła Podstawowa im. Leona Hempla w Skorczycach

Święto Pracy

Międzynarodowe święto klasy robotniczej, obchodzone od 1890 r. corocznie 1 maja. W Polsce Święto Pracy jest świętem państwowym od 1950 r. Święto wprowadziła w 1889 r. II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 r. w Chicago, w Stanach Zjednoczonych podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy. Na ziemiach polskich pierwsze obchody miały miejsce w 1890 r. i odbywały się niejednokrotnie wbrew woli zaborców. Masowe demonstracje, pochody oraz starcia z carskim wojskiem, policją oraz kozakami, a także wspierającymi je nacjonalistycznymi bojówkami miały miejsce w czasie rewolucji 1905 r. na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego. Podobnie liczne pochody i demonstracje klasowych organizacji robotniczych i partii lewicowych, odbywały się też w ten dzień w okresie II RP; często były one atakowane przez policję oraz nacjonalistycznych bojówkarzy. W czasach PRL organizowano tego dnia pochody pierwszomajowe, które miały upamiętniać ważne wydarzenia dla środowiska robotniczego. W latach 80. nielegalne demonstracje pierwszomajowe organizowała w opozycji do oficjalnych obchodów podziemna Solidarność. Obecnie Międzynarodowe Święto Pracy w Polsce ma charakter spontaniczny, pluralistyczny i wielonurtowy.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej

1 maja 2004 r. Polska wstąpiła do Unii Europejskiej. Było to największe w historii rozszerzenie UE. Rządy państw Europy Środkowej traktowały integrację ze strukturami europejskimi jako ostateczne przełamanie istniejącego w latach 1945–1989 dwubiegunowego podziału kontynentu na konkurujące i wrogie obozy ideologiczno-polityczne.
W procesie akcesyjnym kluczową rolę odegrał Parlament, dostosowując polskie prawo do przepisów UE, wyznaczając prawne ramy akcesji i wyrażając zgodę na zawieranie umów międzynarodowych. Niezwykle istotne były także dyplomacja parlamentarna i prowadzona przez Sejm współpraca międzynarodowa. Mottem Unii Europejskiej jest „Jedność w Różnorodności”. Przesłanie tego hasła jest takie, że poprzez UE Europejczycy są zjednoczeni w wysiłkach na rzecz pokoju i dobrobytu oraz że mnogość kultur, tradycji i języków w Europie jest jej ważnym atutem.

Dzień Flagi Rzeczpospolitej Polskiej

Flaga to symbol państwowości. Ukazywanie przynależności narodowej poprzez barwy na fladze jest powszechnie stosowanym kodem między ludźmi na globie ziemskim.
Dzień Flagi, inaczej Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to święto, które wprowadzone zostało na mocy ustawy z 20 lutego 2004 r. 2 maja organizowane są różnego rodzaju akcje oraz manifestacje patriotyczne. Data 2 maja na święto Dnia Flagi nie została jednak wybrana przypadkowo. Pierwszym powodem było to, że w czasach PRL-u w tym dniu zdejmowano flagi państwowe po 1 maja, by nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze komunistyczne Święta Konstytucji 3 Maja. Drugim powodem było założenie 2 maja 1945 r. biało-czerwonej flagi na Kolumnie Zwycięstwa - Siegessaule oraz na Reichstagu w Berlinie przez polskich żołnierzy zdobywających stolicę hitlerowskich Niemiec.

Święto Narodowe Trzeciego Maja

Polskie święto państwowe obchodzone 3 maja w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja (1791), ustanowione w 1919 r. i ponownie w 1990 r. 3 maja 1791 r. uchwalono drugą po korsykańskiej konstytucję w nowożytnej Europie, a na świecie trzecią po amerykańskiej. Wyprzedziła m.in. konstytucję francuską. Konstytucja ta została uchwalona przez Sejm Czteroletni, który został zwołany w październiku 1788 r. Uchwalenie Konstytucji 3 maja zostało uznane za święto już 5 maja 1791 r. W okresie zaborów Polski celebrowanie rocznic Konstytucji 3 maja było zakazane przez wszystkich zaborców. Polacy, którzy odważyli się obchodzić publicznie to święto byli karani. Uroczyste obchody rocznicy Konstytucji 3 maja organizowano w latach 1916-1918 w wielu miastach po wycofaniu się wojsk i władz rosyjskich z obszaru tzw. kongresowego Królestwa Polskiego. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r., rocznica Konstytucji 3 maja została uznana za święto narodowe uchwałą Sejmu Ustawodawczego z 29 kwietnia 1919 r. Po II wojnie światowej obchodzono je do 1946 r., kiedy w wielu miastach doszło do krwawych demonstracji studenckich. Od tego czasu władze zabroniły publicznego świętowania, a próby manifestowania były często tłumione przez milicję. Zostało oficjalnie zniesione ustawą z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy. Dopiero w roku 1981 ponownie świętowano to historyczne wydarzenie. Przywrócono je ustawą z 6 kwietnia 1990 r. (weszła w życie 28 kwietnia).